ظهور اقتدارگرایی سینماگران در جشن منتقدان

به  گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، فضاى ایجاد شده در سالن برگزارى جشن منتقدان از شکاف زیاد میان سینماگرانى خبر داد که چشم دیدن یکدیگر را ندارند، این فضا به قدرى اختلاف برانگیز و مغشوش شده بود که نوید محمدزاده بازیگر جوان سینما به میدان آمد و بار دیگر مانند جشن حافظ در نقش مدافع یا حامى بازیگرانى قرار گرفت که تاریخ سینماى ایران را رقم زدند.

منوچهرشاهسوارى مدیرعامل خانه سینما که برخى رسانه ها به چند شغل بودن وى انتقاد بسیارى داشتند و دارند هم یکى دیگر ازسینماگرانى بود که چنان از اظهارات مشایخى آشفته شده بود که انگار حیات سینماى ایران پایان یافته، شاهسوارى در حالى ناراحتى خودش را پشت تریبون دو بار اعلام کرد که در مقابله با خودمختارى و بی احترامى هاى حوزه هنرى به تصمیمات شوراى صنفى نمایش هیچ واکنشى نشان نداده و سکوت اختیار کرده و کوچکترین حمایتى از آنها به عمل نیاورده است به نظر میرسد خانه سینما باید در رفتار خود تجدیدنظر کند و رویکرد اصلى خود را بر پایه رسیدگى به مطالبه حقوق صنوف هاى مختلف سینمایی بگذارد و از مسیر خود خارج نشود، همچنین تمرکزش را از حواشى سطحى به دور نگه دارد.

تهمینه میلانى دیگر سینماگرى است که در جشن منتقدان بر تحلیل کنندگان آثار سینمایی تاخت و ازعدم توجه آنها به آخرین ساخته وى"ملى و راه هاى نرفته اش" شکایت کرد و گفت: منتقدان نباید مانند دولتى ها با فیلم او برخورد کنند، زیرا تکلیف آنها مشخص است." متاسفانه میلانى از قوانین جشن منتقدان بى اطلاع بوده است. زیرا فقط آثارى در جشن منتقدان مورد بررسى و داورى منتقدان قرار مى گیرد که در جشنواره ملى فیلم فجر به نمایش درآمده باشد به عنوان مثال فیلم "کاناپه" کیانوش عیارى، "لرد" محمد رسول اف یا "یه وا" آناهید آباد" و... از جمله فیلم هایى است که از راهیابى به بخش اصلى جشنواره فیلم فجر سال گذشته بازماندند، از این رو طبیعى است که فیلم میلانى هم از حضور در جشن منتقدان محروم خواهند شد.

اما در میان گلایه هاى میلانى به منتقدان، نکته اى توسط این فیلمساز زن مطرح شد مبنى بر اینکه "شاید فیلم من فیلم خوبى از آب درآمده است و خواهید دید که در اکران عمومى چقدر مورد استقبال قرار مى گیرد و آن زمان از برخورد خودتان با این فیلم خجالت خواهید کشید." اینگونه خط و نشان کشیدن که ناشى از بى اطلاعى تهمینه میلانى است،براى وى خوشایند نیست، صد البته که موفقیت گیشه اى آثار سینمایى ارتباط چندانى با درخشش آن در جشنواره هاى داخلى و فستیوال هاى خارجى پیدا نمى کند و فاکتورهاى تحلیلى منتقدان با نگاه تماشاگران عام به سینما تفاوت بسیارى دارد و اینگونه قضاوت درباره منتقدان به دور از انصاف است.

اما محمد حسین مهدویان که با ساخت فیلم سینمایى "ایستاده در غبار"مورد توجه طیف هاى مختلف سیاسى و روزنامه نگاران قرار گرفته براى دریافت دیپلم افتخار جایزه بهترین فیلمنامه به روى صحنه آمد که در این میان جعفر پناهى دیگر فیلمساز ایرانى که براى اهداى جایزه این بخش توسط فرزاد حسنى به روى سن فراخوانده شده بود، با گپ و گفت و مشغول کردن خود با حاضران ایستاده در گوشه استیج صبر کرد تا صحبت هاى مهدویان خاتمه یابد و بعد در کنار رخشان بنى اعتماد و محسن امیر یوسفى قرار بگیرد و زمانى که مهدویان قصد داشت به وى دست بدهد، خودش را به کوچه على چپ بزند که واقعا این نحوه برخورد با فیلمسازى که با ساخت ٢ فیلم سینمایى"ایستاده درغبار" و "ماجراى نیمروز"نگاه ها را به دنبال خود کشانده،خوشایند نیست در ضمن جعفر پناهى که نیش و کنایه نثار مهدویان مى کند و او را فیلمساز دولتى خطاب مى کند،باید بداند که سرمایه ساخت٢ فیلم سینمایى مهدویان را هیچ ارگان دولتى تامین نکرده است و نهادهاى دیگرى هزینه  تولید فیلم هاى وى را تقبل کردند.

اما تمام این حواشى ها یاد شده را کنار بگذاریم، باید براى سینماگرانمان تاسف بخوریم که به عنوان سردمدارن عرصه فرهنگ و هنر به شکلى از خجالت یکدیگر در مقابل اصحاب رسانه و هزاران دوربین گوشى هاى تلفن همراه درآمدند که بیش از این  نسبت به خیلى از هنجارهاى اجتماعى در صفحه اینستاگرام خود واکنش عقلایى نشان دادند، اى کاش هنرمندان سینما قدرى از روحیه اقتدارگرایى و انحصارطلبى خود خارج شوند و رفتار و منشى مانند زنده یاد على حاتمى و مرحوم على معلم از خود نشان بدهند تا سینماگران کنار یکدیگر قرار بگیرند نه روبه روى هم.